Ik vlieg naar huis. Ik heb mijn laatste nacht in een hotel in Ribeira Brava doorgebracht. Mijn huurauto staat voor de deur en over een uur rij ik daarmee naar het vliegveld. Vier en een halve maand reizen zitten erop. De afgelopen week zag ik heel erg op tegen weer naar huis gaan. Ik voelde me down en had horrorbeelden over hoe slecht het met me zal gaan als ik weer thuis ben. De horrorbeelden zijn niet compleet verdwenen, maar ik ben wel klaar om naar huis te gaan. Klaar om te voelen en ervaren hoe het is om mijn Nederlandse leven vorm te gaan geven. Ik wilde schrijven ‘oppakken’ in plaats van ‘vormgeven.’ Maar vormgeven is het juiste woord. Er veranderde al een boel aan mijn leven voor ik vertrok en, zoals een vriendin me zojuist appte, ik ben niet dezelfde persoon als de persoon die vertrok. Dus vertrek ik zo meteen met knikkende knieën en stel ik mezelf gerust door te googlen naar de beste plekken om te wonen als expat (want ik ben nog nooit op Cyprus geweest, dus dat is altijd nog een optie 😀 ). Ach, zolang ik maar door heb dat ik mezelf op een maffe manier aan het geruststellen ben is het allemaal prima.

update: “en we gaan nog niet naar huis!” Zojuist mijn aansluitende vlucht in Lissabon gemist. Ik blijf dus nog een nachtje in Lissabon. Morgen kom ik naar huis. Echt.